I am not as fine as I seem pardon Me for yelling I'm telling you green gardens are not what's growing in my psyche

Imię i Nazwisko/Ksywka: Alexandra "Alex" Wright
Płeć: kobieta
Wiek: 17 lat
Grupa: ludzie

Rasa: nie dotyczy
Zawód: uczeń

Umiejętności:
- hakowanie, programowanie, spora wiedza informatyczna;
- ma prawo jazdy na samochody osobowe i motocykle;
- opanowała w bardzo dobrym stopniu francuski i migowy;
- podstawy pierwszej pomocy;
- pływanie;
- obsługa i czyszczenie broni białej oraz palnej;
- gra na gitarze i ukulele nie jest jej obca, a dodatkowo śpiewa;
- samoobrona, walka wręcz;
- otwieranie zamków, kradzież;
- rysowanie;
- sztuka przetrwania.


Słabości:
- kobiety, alkohol i śpiew;
- słabość do używek (kawa, papierosy, alkohol, zioło);
- psia lojalność, swojego nigdy nie zostawi w potrzebie;
- narwana, działa pod wpływem emocji. Zazwyczaj wybiera rozwiązania siłowe, a niepokojowe;
- wszelkie wizje opierające się na strachu Alex działają na nią wyjątkowo mocno;
- podatność na silniejsze kontrole umysłu. Może pierwszemu lepszemu telepacie się nie podda, ale z tym level w górę może być naprawdę trudno;
- jest tylko człowiekiem, a przez to wyjątkowo kruchą istotą.


Wygląd:
Pierwsze, co się rzuca w oczy, to rozczochrana, niebieska czupryna. Dość krótko obcięte włosy, które na czubku głowy przechodzą w kolor pomiędzy fioletowym, a jego wypłowiałym odcieniem. Łatwo się domyślić, że są farbowane.
Gdy już odwróci się wzrok od niecodziennego koloru włosów, można zauważyć, że Alex jest dość szczupłą i wysoką kobietą. Jej długie nogi potrafią przykuć uwagę, ale ona sama nie została zbyt hojnie obdarzona przez naturę. Jej sylwetka o wiele bardziej zahacza o męską niż damską. Z biustem też u niej krucho, przez co niektórym zdarza się ją mylić z chłopakiem.
Smukłą twarz z delikatnymi rysami można spokojnie zaliczyć do ładnych. Błękitne oczy będą przyglądać ci się uważnie, a w nich samych będziesz mógł zauważyć jakąś taką zadziorną iskierkę. Z ust dziewczyny rzadko kiedy schodzi lekko łobuzerski uśmieszek. W dłoni Amerykanki ewidentnie zbyt często gości papieros, ale to nie on przykuwa uwagę, tylko tatuaż na prawym ramieniu.


Charakter:
Jaka jest Wright? To dobre pytanie!
Szczeniaczki mają to do siebie, że większość z nich potrzebuje uwagi. Chcą pieszczot i zabawy, są wesołe i ciekawe, nie potrafią usiedzieć przez dłuższą chwilę w jednym miejscu. Domagać się zajęcia i uwagi. Alex jest niczym taki szczeniaczek. Wesoły, rozgadany, zwracający na siebie uwagę, lekkomyślny i nadpobudliwy, ale kochany. Potrzebuję ciekawego zajęcia i kogoś kto poświęci jej chwilę swojego czas, aby porozmawiać i okazać zainteresowanie.
Tylko ona jeszcze dodatkowo mocno gryzie, bywa agresywna, opryskliwa i czasami woli łazić swoimi ścieżkami. Klnie gorzej niż szewc. Z jej ust możesz nieraz usłyszeć piękną i pomysłową wiązankę przekleństw oraz wyzwisk. Oczywiście, jeśli nie będzie na tyle leniwa, aby chwilę pomyśleć. Zazwyczaj nie bawi się w delikatności. Naprawdę szybko potrafi przejść do argumentów siłowych. Nie oznacza to, że jest głupia. Ba, wręcz przeciwnie jest cholernie bystra, tylko dodatkowo niesamowicie niecierpliwa i nerwowa. Emocje wychodzą z niej zazwyczaj od razu. Nie lubi ich w sobie dusić, ale niełatwo nakłonić Alex do rozmawiania o uczuciach. Krępuje ją to, nawet jeżeli tego otwarcie nie przyzna. Gdy coś ją męczy za długo, wyładowywuję się w dość niszczycielski sposób.
Nie pozwolisz jej na coś? Będziesz próbować zmienić jej światopogląd na siłę? Powodzenia kolego, ona się tak po prostu nie da. Jest urodzonym buntownikiem, a upartość odziedziczyła po tatusiu. Nie lubi mieć bata nad głową. Tylko nielicznym jest się w stanie podporządkować. Ma tendencję do wpadania w kłopoty i wtykania nosa w nieswoje sprawy. Tak, to ewidentnie utrudnia jej życie, ale cóż, ciekawość zazwyczaj bierze górę nad rozsądkiem.
Lojalność - mówi ci coś to słowo? Dla Alex jest niezwykle ważne. Swoich ludzi będzie bronić zażarcie. Nie odwraca się od nich plecami, gdy potrzebują jej pomocy. Widać to zwłaszcza w jednym przypadku.
Jaka Wright stara się być na co dzień przy ludziach?
Ciut spokojniejsza. Bardziej chłodna i zdystansowana. Zamknięta, zimno kalkulująca sytuację i wyjścia z niej. Stara się nie okazywać w jakim stopniu jej na czymś zależy. Życie nauczyło ją, że czym bardziej ma się na coś wyjebane tym więcej można ugrać.


Historia:
Wiesz jak to jest, jak jednego dnia jest wszystko w porządku, a następnego dowiadujesz się o śmierci własnego ojca? Ojca, który był dla ciebie wzorem, przyjacielem. Jedynym człowiekiem, który zdawał się ciebie zrozumieć? Po tym wszystko się rypnęło, a ja zaczęłam się buntować na lewo i prawo. Moja matka nie dawała sobie rady ze mną. Po pewnym czasie sobie odpuściła, zaczęła się spotykać z jakimś gościem, który nie był mi w smak.
Nie miałam zbyt wielu przyjaciół. Ludzie z jakiegoś powodu nie przywiązywali się do mnie nawet wtedy, gdy mój ojciec jeszcze żył. Byłam, rozmawiali ze mną, bawili się, żartowali, ale nikogo z nich nie nazwałabym przyjacielem. Wiedziałam, że często plotkowali za moimi plecami. Miałam wrażenie, że mimo wszystko biorą mnie za wyrzutka. Tylko dwie osoby nigdy mnie tak nie traktowały i och, ironio, były to całkowite przeciwieństwa mojej osoby. Pani Idealna - Cheyenne Levittoux i cicha myszka - Catherine Thompson, dwie pannice bez których nie wyobrażałam sobie życia. Wszystko przemijało, ale nie nasza przyjaźń. Obie musiały wyjechały, a ja zostałam sama w tej cholernej mieścinie.
Nie pamiętam kiedy się to zaczęło, ale… ale w pewnym momencie nie potrafiłam oderwać od niej wzroku. Przyciągała mnie, fascynowała. Każdy jej gest, słowo… To zdawało się niezdrowe, ale mnie nie przeszkadzało. Chciałam się temu poddać. Jednak bałam się w głębi duszy bałam się jej powiedzieć wprost co czuję. Bałam się tego, że zakochałam się w kobiecie. Nie chciałam tego początkowo zaakceptować…
Byłam gotowa zrobić dla niej wszystko. Chronić i dbać z cienia. Boże, jeśli tam wtedy byłeś, czemu na to pozwoliłeś? Czemu pozwoliłeś, aby ona stała się całym moim światem? Czemu pozwoliłeś mi się w niej zakochać…?
Kate bardzo szybko wyłapała, że coś jest nie tak. Znała mnie jak nikt inny. To ona się jako pierwsza dowiedziała o moim zauroczeniu do Chey. O dziwo nie zbeształa mnie, nie zwyzywała od najgorszych. Nie, ona pomogła mi się z tą myślą oswoić. I właśnie dzięki niej się z tym pogodziłam.
Od tamtej pory dbałam, aby Chey nikt nie skrzywdził. Dbałam o nie obie, bo tylko one były dla mnie jak rodzina.

Ciekawostki:
- Alex zawsze ma przy sobie swoją zapalniczkę, mp3 z słuchawkami i wisiorek z trzema łuskami. Zapalniczka jest pamiątką po ojcu;
- Ma słabość do szybkiej jazdy i rocka;
- Za dzieciaka czytała masę komiksów;
- Jak nietrudno się domyślić Wright przez kilka lat była zakochana w Cheyenne. Przez długi czas nie była w stanie zaakceptować, że pociągają ją kobiety. Nigdy nie przyznała się jej do swoich czuć;
- Tak, jest homoseksualna;
- Gdy sytuacja tego wymaga zdarza jej się robić za faceta;
- Nie, nie jest transseksualistką. Po prostu lubi nieco bardziej męski styl i nie przeszkadza jej udawanie od czasu do czasu;
- Ma słabość do psów, słodyczy i kreskówek;
- Boi się samotności;
- Bawiła się przez jakiś czas w graffity;
- Pan Wright był żołnierzem armii amerykańskiej.
- Alex nie wie co dokładnie stało się z jej ojcem. Pewnego ranka wyjechał do pracy. Nie wrócił po niej do domu, a kilka dni później rozbity samochód znaleziono w pobliskich lasach;
- Ta... Wright miała kilka spięć z prawem.